Aangenaam!
Mijn naam is Annelies Langebeeke, met mijn bedrijf Zeeuws Paardengedrag help ik paardeneigenaren zoals jij. Ben jij benieuwd waarom ik dat doe en hoe ik begonnen ben? Pak een lekker bakje koffie of thee en lees rustig verder.
Samen met mijn gezin woon ik in het prachtige Zeeland. Eigenlijk kom ik hier niet echt vandaan. Toch eet ik mosselen, genietik van de zilte lucht en hou ik van de nuchtere mentaliteit. ‘Niet lullen maar poetsen’ is mijn motto.
Zoals veel paardenfanaten heb ik van jongs af aan iets met paarden. Ik kon urenlang paarden observeren. Al kijken naar het gedraag ging de tijd veel te snel voorbij.
Hoe kan het toch dat paarden elkaar zo goed begrijpen?
Paardentaal en gedrag heeft mij altijd geboeid.
Elk paard snapt ‘intentie’ en ‘communicatie’ beter dan wij mensen. Daar moeten wij meer over weten, vind je niet? Want als wij de paardentaal goed kennen, is het mogelijk om onze paarden veel beter te begrijpen.
Ik spreek nog geen Zeeuws, maar gelukkig versta ik het wel! Met de paardentaal is dat idem dito.
De opleiding ‘paardenhouderij’ op de MAS is erg leuk. Maar op het gebeid van gedrag en welzijn heb ik meer gehad aan de opleiding van Annemarie vd. Toorn. Omdat ik bij Annemarie heb geleerd hoe ik een paard kan begrijpen en motiveren.
Dat is dus iets anders dan je paard dwingen (zoals je meestal op de manege leert rijden).
Teamwork
Waar paarden zijn, daar zijn ruiters. En er zijn nog te veel mensen die niet in harmonie samenwerken met hun paard. Of zelfs met tegenzin samenwerken. Deze mensen probeer ik altijd te stimuleren, inspireren en uit te dagen. En dan zie je ze weer opbloeien, als een team.
Zien hoe ruiters in harmonie samenwerken met hun paard. Daar geniet ik echt van.
Ze boeken het ene na het andere succes! Of dit nu groot of klein is, dat maakt niet uit. Want uiteindelijk gaat het om het doel dat ze samen bereiken.
Zoektoch naar ultiem ruitergeluk
Mijn mooiste ervaring gaat over een angstige ruiger die ik enorm heb moeten uitdagen om verder te komen.
Deze vrouw dacht mij inmiddels aardig goed te kennen en voorbereid te zijn op wat er ging komen een de opdrachten die ik zou geven. Juist door haar telkens uit de comfortzone te halen en te verassen met iets onverwachts, ging ze echt stappen maken. Ze kon zelf zien wat de impact van haar spanning was op haar paard, verlegde haar grenzen en kon haar spanning reguleren. Uiteindelijk overwon ze haar angsten en reden ze weer samen buiten.
Dat is waar ik elke dag voor wil opstaan.
Genoeg over mij
Waar lopen jij en je paard tegenaan of wat wil jij veranderen?
Ik ben benieuwd naar jouw verhaal. Vertel het mij in een app of via: